يكي دو سال پيش تو استديو يه خواننده ي جوون و نه چندان مطرح داشت كارشو ضبط ميكرد. مصرع اول كارش اين بود:
(انگار يكي رو كم داري)
بهش گفتم دوست عزيز به جاش بخون:
(انگار يكي يو كم داري)
گفت نه و با پا فشاري زياد همونو خوند.
اينو نوشتم كه بگم اگه يه روز اشتباه كرديد و تصميم به خوندن گرفتيد، جلوي يكي دو نفر غرورو بزاريد كنار. اين خيلي بهتر از اينه كه تو ترانه، به طرفتون نسبت كم داشتن چيزاي بد بد بدين.
(انگار يكي رو كم داري)
بهش گفتم دوست عزيز به جاش بخون:
(انگار يكي يو كم داري)
گفت نه و با پا فشاري زياد همونو خوند.
اينو نوشتم كه بگم اگه يه روز اشتباه كرديد و تصميم به خوندن گرفتيد، جلوي يكي دو نفر غرورو بزاريد كنار. اين خيلي بهتر از اينه كه تو ترانه، به طرفتون نسبت كم داشتن چيزاي بد بد بدين.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر